این قسمت: سیلیکون RTV-1

قسمت قبل

مدت مطالعه: ۷ دقیقه

مقدمه

در این قسمت از یکی از پرکاربردترین چسب‌های سیلیکونی که احتمال خیلی زیاد ازش استفاده کردید صحبت می‌کنیم.

مثل همیشه اول واژه‌پردازی. RTV-1 سر واژه‌سازی از عبارت Room Temperature Vulcanized است.

پس از اسم معلومه که در دمای اتاق پخت میشن. حالا اون ۱ معنی ش چیه؟ یعنی یک جزئی هستند. چون RTV-2 هم داریم.

مثال‌های معروف درزگیرها و چسب‌های آکواریوم هستند.

از نظر فرمولاسیون شامل رزین (پلیمر) سیلیکونی عامل‌دار، هاردنر و کاتالیزگر هستند. کاتالیزگر معمولاً پایه قلع است.

از نظر شیمیایی به روش تراکمی پخت میشن.

یکی از بدی‌هایی که میشه برای این چسب ذکر کرد وجود محصولات جانبی (byproduct) در اثر پخت هست.

منظور از محصول جانبی مواد شیمیایی هستند که در کنار محصول اصلی تولید میشن.

مثلاً ما اینجا یک چسب پخت شده می‌خوایم ولی در کنارش یک ماده دیگه هم تولید میشه. خب چرا این بده؟

چون بسته به نوع رزین، محصول جانبی میتونه مضر باشه.

دسته‌بندی

بر اساس نوع واکنش تراکمی RTV-1 ها به سه دسته تقسیم میشن: ۱- آمینی ۲- استوکسی ۳-آلکوکسی. محصول جانبی محصول سوم، الکل هست که بدون ضرره.

وقتی این چسب در معرض رطوبت هوا قرار میگیره پخت میشه.

پس طبیعیه که هرچه محیط مرطوب‌تر باشه، پخت سریع‌تر انجام میشه.

یکی از راه‌های پخت سریع‌تر دادن حرارت هست. (این مسائل در TDS یا برگه داده فنی هر محصول به‌صورت جزئی توضیح داده میشه)

مقاومت حرارتی و شیمیایی بالا دو تا از مهم‌ترین ویژگی‌های این چسب‌ها هستند.

این باعث شده تا در صنایعی مانند خودرو و ساختمان‌سازی پرکاربرد باشه. خوبی دیگه ساده بودن استفاده کردن از اون‌هاست.

معمولاً داخل یک ظرف سیلندری هستند و براحتی به محل کاربرد اعمال میشن.

در جدول زیر ویژگی‌های عمومی RTV-1 آورده شده است (این بخش تقریباً فنی‌ه).

برای تهیه انواع رزین سیلیکونی و گرفتن مشاوره با گروه شیمی تماس بگیرید.