چرا سیلیکون؟ بخش دوازدهم

این قسمت: گریس سیلیکون

مدت مطالعه: ۷ دقیقه

قسمت قبل

مقدمه

در این قسمت در مورد گریس‌ها و خمیرهای (paste) سیلیکونی صحبت می‌کنیم.

خب ابتدا این دو لغت رو تعریف کنیم. گریس سیلیکونی در واقع روغن سیلیکون است به علاوه غلیظ‌کننده یا ضخیم‌کننده یا ملات‌دهنده.

تمامی سه لغت قبل ترجمه‌ای از thickener است که کارش بیشتر افزایش گرانروی ماده است.

اگر این غلیظ کننده اروزیل ( fumed silica) باشه به ترکیب سیلیکونی حاصل میگن خمیر و اگر از نوع صابون باشه، مثل صابون لیتیم بهش میگن گریس.

به گریس‌های سیلیکونی میشه بسته به نیاز افزودنی‌هایی اضافه کرد.

این گریس‌ها در محدوده دمایی -۶۰c تا +۳۰۰c ویژگی‌ها و گریسی بودن خودش رو حفظ میکنه.

چون پایه نفتی نیست خطر اشتعال‌پذیری خیلی کمی دارند.

چون آب‌گریز و مقاوم در برابر اکسایشه در برابر شرایط محیطی، مقاومت عالی داره.

خب این شرایط یک سری جاها خیلی حیاتیه. مثلاً صنعت نفت و گاز. دکل‌های نفتی رو فرض کنید! چون ماده مورد نظر در معرض سخت‌ترین شرایط محیطی قرار می‌گیره باید خیلی مقاوم باشه.

کاربرد

به‌طور رایج و به ‌صورت صنعتی از گریس سیلیکونی به‌عنوان روان‌کننده استفاده میشه (برای مثال، برای روغن کاری اتصالات).

یکی از مثال‌های خیلی رایج گریس‌های سیلیکونی، گریس‌های حرارتی هستند که احتمالاً شما با نام خمیر سیلیکون بشناسیدش.

کاربرد این دسته، در انتقال حرارته مثلاً داخل cpu کامپیوترها.

لایه یا گپ هوای بین cpu و فن باعث میشه گرما از cpu به فن منتقل نشه، چون‌که هوا مثل عایق حرارت عمل میکنه.

با اعمال گریس سیلیکون گپ پر میشه و گرما به فن منتقل. یا جاهای دیگه که با لاستیک‌ها سر و کار داریم.

مثلاً لاستیک پنجره‌های خودرو. این‌ها داخل سرما تغییر شکل میدن، بنابراین باید گریس‌کاری این مشکل رو میشه حل کرد.